องค์กรที่ประสบความสำเร็จทั้งหลายมักจะมีรากฐานที่สำคัญนั่นก็คือสามารถที่ จะใช้วิสัยทัศน์เป็นกระบวนการที่ขับพลังและศักยภาพของบุคคลากรในทุกระดับ ตลอดจนเจียระไนอัจฉริยภาพที่ซ่อนเร้นภายในเพื่อพิชิตโอกาสและความท้าทาย ต่างๆที่ผกผันอยู่ตลอดเวลา
เมื่อไหร่ก็ตามที่เราและทีมงานยิ่งทำยิ่งเหนี่อย ความสนุกในการทำงานเริ่มหายไปเราต้องหยุดคิดและถามคำถามตัวเองว่า เป้าหมายที่เราจะไปข้างหน้านั้นยังเป็นเป้าหมายที่ถูกต้องหรือไม่ เหมาะสมกับการเวลาตลอดจนอัจฉริยภาพขององค์กรและตัวเราหรือไม่
ถ้าสังเกตพฤติกรรมของคนไทยในปัจจุบันนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งของคนทำงานใน กรุงเทพซึ่งครั้งหนึ่งเราได้ชื่อว่าเป็นดินแดนแห่งรอยยิ้ม หรือ Land of smile ดูเหมือนว่ารอยยิ้มนั้นกำลังจะเหือดแห้งขึ้นทุกที
เมื่อกระแสของการแข่งขันและกระแสของเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นอย่างผกผันและรวด เร็วการบริหารองค์กรที่อยู่บนความสามารถและอัจฉริยภาพที่แท้จริงมีความสำคัญ เป็นอย่างมาก ในช่วงธุรกิจฟองสบู่นั้นเรามีเงินเราก็ซื้อสิ่งที่เราอยากจะเล่นมาลองได้ หรือบางองค์กรที่เจ้าของกิจการมีเงินเหลือก็มักจะจ้างมืออาพมาขยายกิจการที่ ตัวเองไม่เคยทำมาก่อนและมักจะไม่คิดถึงการสร้างความสามารถที่แท้จริง
ภาพเป้าหมายแห่งความสำเร็จ “วิสัยทัศน์” ของแต่ละคนในทีมงานเปรียบเสมือนแต่ละเหลี่ยมของเพชรที่มีความต่างของความงาม แต่ถ้าผนึกกำลังกันก็จะกลายเป็นเพชรเม็ดงามน้ำหนึ่งที่มีพลังเจิดจรัสแสงและ สามารถเป็นแรงบันดาลใจให้เกิดเป็นแสงนำทางเพื่อฝ่าวิกฤตเศรษฐกิจ
การสร้างบรรยากาศในการสร้างสรรค์ให้คนทำงานอย่างเต็มศักยภาพด้วยความรู้สึก ที่รักและสนุกกับงานเป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างมากในช่วงวิกฤตเศรษฐกิจ ในยามปกตินั้นองค์กรส่วนใหญ่จะใช้ความสามารถของทรัพยากรบุคคลโดยมักจะทำงาน ไปตามสั่งหาได้มีความคิดริเริ่มที่จะสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ
องค์กรที่ต้องการสร้างความได้เปรียบทางการแข่งขันในโลกของการเปลี่ยนแปลงและ ผกผัน จะต้องเป็นองค์กรที่สามารถสร้างระบบในการเรียนรู้ ค้นหาและพัฒนาอัจฉริยภาพของทีมงานตลอดจนบุคคลากรทั้งภายในองค์กรและเพื่อน คู่ค้าเพื่อตอบคำถามว่า ถ้าค้องการที่จะสร้างกลยุทธ์ในการเดินทางไปสู่วิสัยทัศน์ที่ตั้งไว้ข้างหน้า ให้ประสบความสำเร็จจำเป็นที่จะต้องการมีความรู้ความสามารถและความเชี่ยวชาญ อะไรบ้างที่สามารถตอบสนองความต้องการของลูกค้าได้อย่างมีประสิทธิ์ภาพ
การพัฒนาอัจฉริยภาพก็เปรียบเสมือนการพัฒนาความสามารถในการเล่นกีฬาที่ผู้เล่นแต่ละคนจำเป็นที่จะต้องสร้างสมความสามารถและประสานความสามารถนั้นให้ออกมาเป็นความสามารถของทีมงาน หน้าที่ของ Coach ก็คือเป็นกัลยานิมิตร
ชีวิตของคนเรานั้นมีความสำคัญมากกว่าทรัพย์สินเงินทองที่อยู่รอบตัวเราหลาย เท่านักแต่เรามักจะให้ความสำคัญและเวลาต่อสิ่งรอบตัวมากว่าการพัฒนาสิ่งที่ สำคัญที่สุดก็คือตัวเราเอง เมื่อเราสร้างบ้านที่เรารักสักหลังเรามักจะหาสถาปนิกที่เก่งและรู้ใจเรามา เป็นผู้ออกแบบพิมพ์เขียวของบ้านเราเพื่อให้ได้มาถึงความต้องการที่สามารถ สะท้อนสิ่งที่อยู่ทั้งในความคิดและจิตใจของเราให้มากที่สุดและการสร้าง พิมพ์เขียวบางครั้งต้องใช้เวลาระหว่างสถาปนิกกับตัวเราในฐานะเจ้าของบ้าน เพื่อให้เกิดความเข้าใจและตรงกับสิ่งที่เราคาดหวังให้มากที่สุด
การปลดปล่อยพลังแห่งอัจฉริยภาพที่ซ่อนเร้นในตัวของทีมงานและประสานให้ก่อ เกิดเป็นความรู้ความสามารถที่สร้างสรรค์ Innovation เพื่อพิชิตความท้าทายที่ใครๆก็คิดว่าเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ เป็น Intellecutal competencies ของการสร้างความได้เปรียบของการแข่งขันขององค์กรที่ต้องบริหารการเปลี่ยน แปลงในโลกของ Hi-Tech Hi-Touch
ในยุคธุรกิจฟองสบู่การใช้ความสามารถที่มีอยู่ในองค์กรอาจจะเป็นสิ่งที่เป็น สิ่งที่มองข้ามเพราะฟองสบู่ทำให้เราขาดความสามารถในการประเมินค่าศักยภาพของ ความเป็นจริงขององค์กรโดยเฉพาะอย่างยิ่งพลังที่ซ่อนเร้นอยู่ในตัวบุคคลากร ของเราทุกคนไปทำให้เราไม่จำเป็นที่จะต้องสนใจพลังแห่งอัจฉริยภาพที่ สั่งสมอยู่ภายใน ในขณะที่ปัจจุบันนี้พอฟองสฐุ่แตกเราจำเป็นที่จะต้องให้ความใส่ใจมากขึ้นใน การเจียระไนสิ่งที่เรามีอยู่ภายในให้เจิดจริสขึ้นมา
วิสัยทัศน์เป็นกระบวนการที่ผู้บริหารใช้เป็นเครื่องมือในการสร้างศรัทธา เพื่อปลดปล่อยและประสานพลังแห่งอัจฉริยภาพของบุคคลกรในองค์กรฝ่าวิกฤต แต่การสร้างวิสัยทัศน์นั้นมิได้จบลงแค่การมีประโยชน์ที่สวยหรูหรือมีความ หมายแค่นั้นเพราะถ้าจบลงแค่นี้จะสร้างความตื่นเต้นได้เพียงระยะเดียว
การสร้างความสัมพันธ์ที่ดีไม่ว่ากับลูกค้าคนสำคัญกับทีมงานตลอดจนคู่ค้าทางธุรกิจถือเป็นหัวใจหลักในการบริหารความสำเร็จของมืออาชีพ ในอดีตเรามักจะเน้นความสำคัญในการพัฒนาความสามารถเชิงในการคิดแก้ปัญหาอย่างมีเหตุมีผล( logical intelligence) หรือความสามารถทางด้านภาษา(Linguistic Intelligence) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโรงเรียนหรือตามมหาวิทยาลัยมักจะให้ความสำคัญเฉพาะสายวิทย์หรือศิลป์
ในยุคธุรกิจฟองสบู่การใช้ความสามารถที่มีอยู่ในองค์กรให้เกิดประโยชน์สูงสุดอาจจะเป็นสิ่งที่ถูกมองข้ามเพราะฟองสบู่ทำให้เราขาดความสามารถในการประเมินค่าศักยภาพของความเป็นจริงขององค์กรโดยเฉพาะอย่างยิ่งพลังที่ซ่อนเร้นอยู่ในตัวบุคคลากร
Success is not always the key to happiness but Happiness is the key to success Herman Cain, the well-known columnist and business man, said.
ไม่ว่าคุณจะเป็นใครคงจะมีคำถามอยู่ในใจว่าองค์กรที่เราอยู่นั้นมีความพร้อมที่จะเป็นองค์กรอัจฉริยะหรือไม่และที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือมีองค์ประกอบที่สำคัญที่จะปลดปล่อยและเจียระไนพรสวรรค์ที่มีอยู่ในตัวคุณให้กลายเป็นอัจฉริยภาพได้หรือไม่
ในสภาวะวิกฤตทางเศรษฐกิจจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องอาศัยความสามารถในการสร้างกระบวนการวิเคราะห์ถึงแนวทางแก้ไขปัญหาของทีมงานที่ต้องประสานพลังอัจฉริยภาพในทุกส่วนตลอดจนสามารถสร้างสรรค์แนวนวัตกรรมเพื่อหาทางเลือกในการตัดสินใจทางธุรกิจที่หลากหลายอย่างมีประสิทธิภาพ
การเปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาสในช่วงสภาวะผกผันที่เกิดขึ้นในปัจจุบันนี้คงจะสร้างคำถามอยู่ในใจของพวกเราเพราะหลายคนคงจะพบกับความผกผันที่เกิดขึ้นในชีวิตจากการมีงานทำที่มีหน้าตา มีรถ มีบ้านที่สามารถผ่อนได้สบายๆ
If we ask Nature VS Nurture which one is more important in developing a leadership voyage, it just like asking which one is more important between the root and the trunk of the tree? Success and Happiness in becoming a great leader needs both the innate drive and skill in turning the unseen leadership potential into valuable outcome.
Metamorphosis is the transformation process that turn down to earth worm into beautiful flying butterfly. It needs breakthrough innovation and cocoon to nurture transformation development.
